نحوه تفسیر اهرم مالی، عملیاتی و مرکب:

اهرم معیاری است که نشان می دهد چگونه یک شرکت از وجوه قرض گرفته شده یا هزینه های ثابت برای افزایش بازده یا ریسک بالقوه خود استفاده می کند. اهرم را می توان به سه نوع مالی، عملیاتی و مرکب طبقه بندی کرد. هر نوع اهرم اثرات، مزایا و معایب خاص خود را دارد و با استفاده از نسبت ها و روش های مختلف قابل تفسیر است.

اهرم مالی استفاده از بدهی یا وجوه قرض شده برای تامین مالی دارایی ها یا عملیات یک شرکت است. اهرم مالی را می توان با استفاده از نسبت بدهی به حقوق صاحبان سهام (D/E)، نسبت بدهی به دارایی (D/A)، نسبت پوشش بهره (ICR) و درجه اهرم مالی (DFL) تفسیر کرد.

– نسبت D/E نسبت بدهی به حقوق صاحبان سهام را در ساختار سرمایه یک شرکت یا در ترازنامه (صورت وضعیت مالی) اندازه گیری می کنند. نسبت D/E بالا نشان می دهد که یک شرکت برای تامین مالی فعالیت های خود به شدت به بدهی متکی است، که ممکن است بازده حقوق صاحبان سهام (ROE) و سود هر سهم (EPS) را افزایش دهد، همچنین هزینه بهره، ریسک نکول آن سهم را. نوسانات سود و قیمت سهام در نسبت D/E پایین نشان می‌دهد که یک شرکت برای تامین مالی فعالیت‌های خود بیشتر به حقوق صاحبان سهام متکی است.

محصولات زیر بلافاصله قابل دانلود است.

سایر محصولات قابل دانلود در زمینه هوش اقتصادی مالی

– نسبت D/A نسبت بدهی به کل دارایی ها را در ساختار سرمایه یک شرکت اندازه گیری می کند. نسبت D/A بالا نشان می دهد که یک شرکت برای به دست آوردن دارایی های خود از بدهی بیشتری نسبت به حقوق صاحبان سهام استفاده می کند، که ممکن است گردش دارایی و بازده دارایی (ROA) و همچنین ریسک مالی و هزینه بدهی آن را افزایش دهد. نسبت D/A پایین نشان می‌دهد که یک شرکت از حقوق صاحبان سهام بیشتر از بدهی برای به دست آوردن دارایی‌های خود استفاده می‌کند، که ممکن است ریسک مالی و هزینه حقوق صاحبان سهام را کاهش دهد.

– ICR توانایی یک شرکت را در پرداخت هزینه های بهره از درآمد عملیاتی خود اندازه گیری می کند. ICR بالا نشان می دهد که یک شرکت درآمد عملیاتی کافی برای پوشش هزینه های بهره خود دارد، که ممکن است رتبه اعتباری و دسترسی آن به تامین مالی بدهی را بهبود بخشد، اما همچنین سپر مالیاتی و اهرم مالی آن را کاهش دهد. ICR پایین نشان می دهد که یک شرکت درآمد عملیاتی کافی برای پوشش هزینه های بهره خود را ندارد، که ممکن است رتبه اعتباری و دسترسی آن به تامین مالی بدهی را مختل کند، اما همچنین سپر مالیاتی و اهرم مالی آن را افزایش می دهد.

– DFL حساسیت EPS یک شرکت را نسبت به تغییرات درآمد عملیاتی آن اندازه گیری می کند. DFL بالا نشان می دهد که یک تغییر کوچک در درآمد عملیاتی یک شرکت منجر به تغییر بزرگی در EPS آن می شود که ممکن است بازده و ریسک آن را افزایش دهد. DFL پایین نشان می دهد که یک تغییر بزرگ در درآمد عملیاتی یک شرکت منجر به تغییر کوچکی در EPS آن می شود که ممکن است بازده و ریسک آن را کاهش دهد.

اهرم عملیاتی استفاده از هزینه های ثابت یا دارایی های ثابت برای اداره تجارت یک شرکت است. اهرم عملیاتی را می توان با استفاده از نسبت هزینه ثابت (FCR)، نسبت حاشیه سهم (CMR)، تجزیه و تحلیل نقطه سر به سر، و درجه اهرم عملیاتی (DOL) تفسیر کرد.

– FCR نسبت هزینه های ثابت به کل هزینه ها را در ساختار هزینه یک شرکت اندازه گیری می کند. یک FCR بالا نشان می دهد که یک شرکت دارای سطح بالایی از هزینه های ثابت است که ممکن است اهرم عملیاتی و حاشیه عملیاتی آن را افزایش دهد، همچنین ریسک عملیاتی و حساسیت درآمد عملیاتی و قیمت سهام را نسبت به تغییرات حجم فروش یا قیمت افزایش می دهد. . یک FCR پایین نشان می دهد که یک شرکت دارای سطح پایینی از هزینه های ثابت است که ممکن است اهرم عملیاتی و حاشیه عملیاتی آن را کاهش دهد، اما همچنین ریسک عملیاتی و حساسیت درآمد عملیاتی و قیمت سهام را نسبت به تغییرات حجم فروش یا قیمت کاهش می دهد. .

– CMR نسبت حاشیه سهم به درآمد فروش را در ساختار درآمد یک شرکت اندازه گیری می کند. حاشیه مشارکت تفاوت بین درآمد فروش و هزینه های متغیر یک شرکت است. یک CMR بالا نشان می دهد که یک شرکت دارای حاشیه مشارکت بالایی است که ممکن است اهرم عملیاتی و درآمد عملیاتی آن را افزایش دهد، اما همچنین ریسک عملیاتی و حساسیت درآمد عملیاتی و قیمت سهام را به تغییرات در حجم فروش یا قیمت افزایش می دهد. . CMR پایین نشان می دهد که یک شرکت دارای سطح حاشیه سهم پایینی است که ممکن است اهرم عملیاتی و درآمد عملیاتی آن را کاهش دهد، اما همچنین ریسک عملیاتی و حساسیت درآمد عملیاتی و قیمت سهام را نسبت به تغییرات حجم فروش یا قیمت کاهش می دهد. .

– تجزیه و تحلیل نقطه سر به سر، سطح درآمد فروش یا حجم فروش را که یک شرکت برای پوشش کل هزینه های خود و کسب سود صفر باید به آن دست یابد، اندازه گیری می کند. نقطه سربه سر نقطه ای است که در آن درآمد فروش با کل هزینه های یک شرکت برابری می کند. نقطه سربه سر بالا نشان می دهد که یک شرکت دارای سطح بالایی از هزینه های ثابت یا سطح حاشیه سهم پایینی است که ممکن است اهرم عملیاتی و حاشیه عملیاتی آن را افزایش دهد، اما همچنین ریسک عملیاتی و حساسیت آن به درآمد عملیاتی و قیمت سهام را افزایش می دهد. به تغییرات درحجم فروش یا قیمت نقطه سربه سر پایین نشان می دهد که یک شرکت سطح پایینی از هزینه های ثابت یا سطح حاشیه سهم بالایی دارد که ممکن است اهرم عملیاتی و حاشیه عملیاتی آن را کاهش دهد، اما همچنین ریسک عملیاتی و حساسیت آن به درآمد عملیاتی و قیمت سهام را کاهش می دهد. به تغییرات در حجم فروش یا قیمت.

– DOL حساسیت درآمد عملیاتی یک شرکت را نسبت به تغییرات درآمد حاصل از فروش اندازه گیری می کند. DOL بالا نشان می دهد که یک تغییر کوچک در درآمد فروش یک شرکت منجر به تغییر زیادی در درآمد عملیاتی آن می شود که ممکن است بازده و ریسک آن را افزایش دهد. DOL پایین نشان می دهد که یک تغییر بزرگ در درآمد فروش یک شرکت منجر به تغییر جزئی در درآمد عملیاتی آن می شود که ممکن است بازده و ریسک آن را کاهش دهد.

اهرم مرکب اثر ترکیبی اهرم مالی و عملیاتی بر سود و قیمت سهام یک شرکت است. اهرم مرکب را می توان با استفاده از درجه اهرم ترکیبی (DCL)، که حاصلضرب DFL و DOL است، تفسیر کرد. DCL حساسیت EPS یک شرکت را نسبت به تغییرات درآمد حاصل از فروش اندازه گیری می کند. DCL بالا نشان می دهد که یک تغییر کوچک در درآمد فروش یک شرکت منجر به تغییر بزرگی در EPS آن می شود که ممکن است بازده و ریسک آن را افزایش دهد. DCL پایین نشان می دهد که یک تغییر بزرگ در درآمد فروش یک شرکت منجر به تغییر کوچکی در EPS آن می شود که ممکن است بازده و ریسک آن را کاهش دهد.

اهرم ابزاری قدرتمند و مخاطره آمیز است که می تواند بر عملکرد و ارزش شرکت و سهام آن تأثیر بگذارد. اهرم را می توان به سه نوع مالی، عملیاتی و مرکب طبقه بندی کرد. هر نوع اهرم را می توان با استفاده از نسبت ها و روش های مختلف تفسیر کرد. سرمایه گذاران و مدیران باید اهرم یک شرکت را با دقت و خردمندانه درک و مدیریت کنند تا به نتایج دلخواه خود برسند و موفقیت تجاری خود را تضمین کنند.